Pracując z pacjentem, wykonaj kilka testów funkcjonalnych, które pokażą, na jakim poziomie ruchowym jest. Wprowadzenie kilku dodatkowych ćwiczeń w podstawowych wzorcach ruchowych może poprawić funkcjonowanie pacjenta w życiu codziennym. Co warto włączyć do programu rehabilitacji?

Trenerzy przygotowania motorycznego współpracują z zawodnikami na poziomie zawodowym i amatorskim. Nie wyobrażają sobie przy tym swojej pracy bez wsparcia ze strony fizjoterapeuty. O czym powinien pamiętać fizjoterapeuta podczas pracy ze sportowcem? Jaką rolę w procesie powrotu do kontuzji odgrywa trener? Co warto zrobić, aby efekt terapii utrzymał się jak najdłużej?

Jednym z elementów skutecznej terapii jest nie tylko praca manualna, ale również ćwiczenia, które pacjent powinien wykonywać samodzielnie bądź z fizjoterapeutą. Odpowiednio dobrane ćwiczenia z całą pewnością utrwalą waszą pracę, a pacjenci będą bardziej świadomi swojego ciała i potrzeb związanych z ich codzienną aktywnością. Czym się zatem kierować, układając zestaw ćwiczeń dla pacjenta?

Często zdarza się, że pacjenci po zakończeniu procesu rehabilitacji chcieliby kontynuować samodzielnie ćwiczenia. Wówczas pada pytanie, czy mogą trenować na siłowni? Zanim wyrazisz aprobatę do samodzielnych treningów siłowych, upewnij się, czy Twój pacjent jest na nie na pewno gotowy.

Brak pełnego zakresu ruchomości kompleksu ramienno-łopatkowego jest główną przyczyną wystąpienia kontuzji tego obszaru. Jakie błędy popełniają najczęściej sportowcy, w wyniku których trafiają do waszych gabinetów? Jak im pomóc i na co zwrócić uwagę? Jak ułożyć jednostkę treningu funkcjonalnego do samodzielnego wykonania przez pacjenta?

Coraz częściej do gabinetów trafiają sportowcy skarżący się na bóle pleców - zwłaszcza lędźwiowego odcinka kręgosłupa. Bardzo często problem tkwi w słabej aktywności mięśni głębokich i braku umiejętności utrzymania odpowiedniego ciśnienia wewnątrz brzusznego podczas wykonywania ćwiczeń. Sprawdź, jak zadbać o kręgosłup pacjentów, którzy regularnie uprawiają aktywność fizyczną.

Staw skokowy jest bardzo często uszkadzaną strukturą szczególnie w takich dyscyplinach sportu, jak siatkówka czy koszykówka. Budowa anatomiczna tego stawu jest dość skomplikowana, a jego stabilizację zapewniają więzadła, mięśnie i samo ukształtowanie powierzchni stawowych. Z funkcjonalnego punktu widzenia istotny jest odpowiedni poziom mobilności i stabilność tego stawu. Jak połączyć te dwa elementy w jeden skuteczny trening, który zminimalizuje ryzyko wystąpienia kontuzji?

Staw kolanowy jest jednym z obszarów ciała sportowca, który najczęściej ulega kontuzji. Kolano skoczka, biegacza, narciarza, zerwanie więzadeł krzyżowych, pęknięte łąkotki, chondromalcja rzepki, niestabilność kolana – to najczęstsze dolegliwości, z jakimi się spotykam, jako trener pracujący ze sportowcami. Dowiedz się, jakie ćwiczenia warto stosować na co dzień w pracy z zawodnikami, którzy doznali urazu stawu kolanowego i chcą szybko wrócić do sportu.

Siedzący tryb życia wpływa negatywnie na mięśnie stabilizujące miednicę. Gdy siadamy, przestaje działać siła grawitacji, a to z kolei wpływa na wyłączenie aktywności mięśni pośladkowych wielkich, które wraz z prostownikiem grzbietu odpowiadają za utrzymanie pionowej postawy ciała. Siedząca pozycja osłabia również mięsnie pośladkowe średnie i małe, które mają bardzo duży wpływ na stabilizację miednicy oraz prawidłowe ustawienie kończyn dolnych. Jakie ćwiczenia zatem warto włączyć do terapii, aby zwiększyć jej skuteczność?

Do lekarza ortopedy zgłasza się sportowiec z dolegliwościami bólowymi związanymi z uprawianą dyscypliną sportu. Lekarz wypisuje mu skierowanie na fizjoterapię – 3 wizyty tygodniowo. Pacjent uczęszcza regularnie na terapię manualną połączoną z ćwiczeniami. Po 6 tygodniach dolegliwości bólowe znikają. Pacjent cieszy się, że może znowu rozpocząć treningi. Terapeuta jest zadowolony, że pomógł kolejnej osobie. Mijają 2 tygodnie - pacjent wraca z tymi samymi dolegliwościami. Gdzie leży problem i jak można temu zaradzić?