Procedura edukacyjna dotycząca tężca dla pacjentów i personelu medycznego jest prowadzona przez personel zatrudniony w placówce, a nadzorowana jest przez kierownika podmiotu lub osobę przez niego wyznaczoną. Celem procedury jest rozpowszechnianie działań edukacyjnych na temat tężca.
Procedura zawiera informacje na temat choroby tężca, w tym opis toksyny tężcowej, która jest głównym czynnikiem patogenności tej choroby. Omówione są również miejsca bytowania bakterii tężca i wrota zakażenia. Czynniki sprzyjające zakażeniu to m.in. warunki beztlenowe w skaleczonym miejscu, rana głęboka, rana szarpana, ostatnie szczepienie przeciw tężcowi wykonane ok. 8 lat temu oraz ugryzienie przez zwierzę. Okres wylęgania tężca wynosi od 2 do 14 dni.
Opisane są również symptomy tężca, w tym początkowe objawy, takie jak rozbicie, bezsenność, bóle głowy, ból tułowia, przeczulica, które często atakują kończyny dolne, brzuch i tułów. Kolejne objawy to skurcze mięśni, szczękościsk, napadowe drgawki-prężenie, porażenie mięśni mimicznych twarzy, napady duszności, zaczerwienienie twarzy, zaburzenia ciśnienia krwi, zaburzenia krążenia obwodowego, potliwość. Choroba często kończy się śmiercią chorego.
Diagnostyka tężca opiera się na dokładnym wywiadzie lekarza z pacjentem, badaniach serologicznych i bakteriologicznych oraz obrazie klinicznym choroby. Istnieją trzy rodzaje tężca: lekki, umiarkowany i ciężki.
W celu profilaktyki tężca zaleca się przeprowadzenie szczepień przeciwtężcowych, szczególnie u dzieci, które powinny być szczepione według kalendarza szczepień: szczepienie podstawowe (4 dawki szczepionki skojarzonej), szczepienie przypominające - I dawka w 6 roku życia oraz 14 roku życia – II dawka przypominająca, 19 rok życia – III dawka przypominająca. Istnieją również szczepienia poekspozycyjne, wykonywane po narażeniu na czynnik zakażający.
Jeżeli nie jesteś zarejestrowanym użytkownikiem portalu, możesz wykupić jednorazowy dostęp do wybranego dokumentu.